Wafel, met verse aardbeien, suiker en om het af te maken.....een toefje slagroom!
Daarbij een cappuccino met als toegift een hartje.

Stel nou dat dit het leven is voor jou op dit moment, het leven lacht je toe!
je komt niets te kort, je kunt gaan en staan waar je wilt, wie doet je er wat?!

Totdat.....het leven een andere wending krijgt, en het leven brengt je als het ware in de woestijn.
Het is droog en dor en je ervaart eenzaamheid.
Het leven is stil geworden, omdat je leven is stilgezet.

Zo was het ook bij David, het leven had hem letterlijk in de woestijn gebracht, ook zijn leven werd stilgezet.
David schreef in die periode Psalm 63

Lees maar eens zijn diepste hartsverlangen

:2 God, mijn God, ik zoek U overal;
mijn hart dorst naar U.
Ook mijn lichaam verlangt naar U in dit dorre, droge land, waar geen water is.

: 6 Er is niets anders waarnaar ik verlang; er komen prachtige lofliederen over mijn lippen; ook 'snachts als ik wakker lig en over U nadenk.

: 9 Alles in mij richt zich op U, ik kan niet zonder U;
Uw hand houdt mij vast.

David was intens eenzaam toen hij zich verborg voor zijn vijanden. Hij riep het uit God, mijn God, ik zoek U overal; mijn hart dorst naar U......

Hoe is het bij jou, hoe is het bij mij?
ook als er geen woestijn leven is.....en alles loopt op rolletjes, en je geniet van ' de wafel met alles er op en aan' is er dan ook dit verlangen:

Alles in mij richt zich op U, ik kan niet zonder U

Of is daar juist een woestijn periode voor nodig, dat we God zoeken en dat je dorst naar meer van Hem.
De woestijn periode is soms ook een tijd van reflectie, of waarin diepe levenslessen worden geleerd!

Nood leert bidden....wordt er wel eens gezegd...
Van Harte hoop ik dat het niet alleen bij nood is!!

Geniet vooral van 'de wafels' ( trouwens die op de foto was overheerlijk 😊😉 ).

Maar hoe mooi, diep en rijk is het dat daarboven uitstijgt het verlangen;
God, U bent mijn God, U zoek ik,
naar U smacht mijn ziel.