‘Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.’

Johannes 8:12

Moet je je voorstellen: Jezus trekt maandenlang intensief op met een stelletje mannen en vrouwen. Hoe gaan ze met elkaar om? Ze wandelen in zijn licht.

Het is opvallend dat de evangelieschrijvers in hun beschrijving van dit gezelschap helemaal geen aandacht besteden aan hun zonden. Nergens lees je wat Taddeüs nu weer fout heeft gedaan, hoe Salomé erop los roddelt, welke stiekeme gedachten Natanaël zo nu en dan koestert. Jezus houdt aan het eind van de dag geen spreekuur waar zijn volgelingen hun zonden aan Hem kunnen belijden. Hij vraagt ze niet om minstens een keer in de week te komen biechten. Nergens lees je dat Hij verwacht dat ze zichzelf kastijden met zweepslagen, of op hun blote knieën honderd traptreden bestijgen. Er klinkt zelfs geen sorry in zijn richting.

Wel lees je hoe Jezus botst met de mensen die zijn vrijspraak weerspreken. Of met lieden die maar niet kunnen geloven dat Hij het licht van de wereld is, waardoor de zonde zijn invloed verliest.

Als Jezus het al over de zonde heeft, dan in algemene termen en niet op de man gespeeld. Hij laat zien dat het met de zonde veel erger gesteld is dan we dachten. En dat met welke oplossing we ook komen, niets voldoet. Hij laat ook zien dat alleen Hij het probleem van de zonde kan aanpakken, maar dat die veel radicaler is dan we ooit hadden kunnen denken.

Zijn vrijspraak maakt je je bewust van Gods liefde, in plaats van dat je maar bezig blijft met je zonden. Dat is het licht waarin zijn volgelingen wandelen.

Johannes 8

Willen vink