Last van een minderwaardigheidscomplex, God zoekt jou! 

Er staat een mooi verhaal in de Bijbel over Zacheus. (Luk 19 : 1-10). Een man(netje) met lef, naar het blijkt. Hij heeft jarenlang veel tijd besteedt om zijn korte lichaamslengte (lees symbolisch, een mega minderwaardigheidscomplex) te compenseren. Hoe? Door op een makkelijke, ongezonde en vooral oneerlijke manier macht en aanzien te creëren. Geen macht op eigen kracht, maar op de kracht gejat (letterlijk en figuurlijk) van anderen.

Zacheus wilde Jezus zien. Waarom? Om ook de kracht van deze Persoon af te snoepen voor eigen belang? Niet zelden gebeurd het dat een geloofspodium (mis)gebruikt wordt om een minderwaardigheidsgevoel te compenseren. Of was Zacheus zijn minderwaardigheidscomplex / oneerlijke levenshouding spuugzat? Baalde die van zichzelf? Misschien wel gevoed door die mooie verhalen over de wonderdoener Jezus die hem diep van binnen aanspraken. Want ik kan me niet voorstellen dat die boom klimmerij een onbezonnen actie was van het moment.

De aanwezigheid van veel “grote” mensen lieten het niet toe voor Zacheus om Jezus te zien. Menig minderwaardigheidscomplex houdt je klein en staat dit ook niet toe. Je kijkt steeds naar die voor jou “grote mensen”. Het ontneemt je het zicht op de liefde van Jezus.

De volgende actie van Zacheus is het recept om minderwaardigheid te doorbreken. Afstand creëren van wat je minderwaardigheid voedt en breng je bewust in een afwijkende positie. Ja daar is best lef voor nodig. Maar Jezus ziet deze inspanning, dit zoeken en Hij zal je aanspreken. “Ik moet vandaag bij jou zijn”. Geen kwartiertje of een uurtje, maar deze dag en wel per omgaande.

Heilzaam om dan met je voornaam aangesproken te worden. Gewoon, 100% hoe je bent. Zacheus is er blij mee. Het brengt hem bij zichzelf en durft nu zijn echte positie in te nemen. De boom is niet meer nodig. Want eigenlijk wil die een eerlijk man zijn, de betekenis van zijn naam! De plaats waar die jaren vandaan is gevlucht, ten koste van anderen.

Zacheus genezen van zijn minderwaardigheid? Jazeker. Hij durfde letterlijk en figuurlijk te staan (klein of niet klein van stuk) om zijn nieuwe voornemens kenbaar te maken. En dat in het midden van “grote” mensen die op- en aanmerkingen hadden. Hij vertrouwde nu op zijn eigen waardigheid, gevoed door Jezus, aan wie hij voornamelijk zijn voornemens vertelde. Jezus versterkt deze waardigheid door ook Zacheus een zoon van Abraham te noemen. Dat is nog al wat in Joodse begrippen.

Gebukt onder een minderwaardigheidscomplex? En je wil Jezus zien om eindelijk echt te leven? Neem afstand van je huidige gemodder en klim (tijdelijk) een boom in. Kijk eens over die “grote mensen” heen. Er is meer. Wat? Je eigen talenten en eigenschapen die vaak door een minderwaardigheid geminacht worden. Concentreer je daar op. Spreek ze aan. Ontwikkel ze, doe er wat mee. Als je deze stap zet zal Jezus je aankijken en zeggen. Goed zo, kom nu die boom maar uit. En ga leven met je eigen mogelijkheden. Hoe gering die ook zijn. Maakt niet uit. Ga juist daarmee aan de slag. Gevolg? Je zal een voorbeeld zijn voor de mensen om je heen. Je wordt een gewoon een leuk en gelukkig mens.